بسم الله الرحمن الرحیم
----------
این روزها بازهم موج رسانه ای تازه ای به در فضای مجازی راه افتاده که امواجش به ساحل عینیت هم رسیده و عده ای را به تجمع و مطالبه گری کشانده است که در میان مطالبات ایشان یک امر بیشتر جلب توجه می نماید: «مجازات» عاملان جنایت سگ کشی!
اینکه عده ای مردم عادی و عامی، شرکت کنندگان این تجمعات بوده باشند این مطالبه را خاص نمی ساخت لیکن وقتی عده ای خود را فعال «حقوق» حیوانات بنامند مساله تفاوت می کند و سقف انتظارات مرتفع تر می شود. به راستی مشخص نیست که چرا ورای این «شوی» خیابانی اگاهی لازم وجود نداشته است تا بتواند این مطالبه گری را جهت درستی بدهد تا در صورت صواب بودن شاید موثر واقع شود...
سوال های پرشماری این جا می تواند مطرح شود. ۱. چرا موضوع مطالبه «مجازات» است و نه «محاکمه». گویی محکومیت از قبل احراز شده است. ۲. در این ماجرا اتهام چیست؟ عنوان مجرمانه چیست؟ اتلاف حیوان غیر مملوک ان هم از نوع غیر حلال گوشت مگر جرم انگاری شده است؟ اصلا سگ به جز ان موارد خاص معین شده قابل تملک است؟ تفسیر مضیق به نفع متهم و اصل قانونی بودن و دیگر اصول بنیادین حقوق کیفری هم که دست را برای گشاده دستی در تفسیر بسته است. پس چه چیزی دارد مطالبه می شود؟ ۳. مطالبه ای هم اگر هست وقتی قانون ساکت است می بایست متوجه مقنن باشد نه مجری. تازه اگر ایده جرم انگاری حیوان ازاری بخواهد مطرح شود حقیقتا پای مسایل جالبی گشوده خواهد شد که می تواند شنیدنی باشد و به بسط فلسفه حقوق کیفری در ایران انجامد. مبنای جرم انگاری حیوان ازاری و به بیان دیگر مبنای حقوق حیوانات چیست؟ حقوق بشر بر پایه کرامت انسانی استوار است و بس که ان هم معنای محصلی ندارد لیکن فی الجمال وجودش به درستی اعتبار شده است. لیکن ایا حیوانات هم دارای کرامت هستند که برایشان حق افرین باشد؟ در حقوق محیط زیست بازهم حق گیاهان به حق انسانی و حق بشر و نسل های اینده تحویل داده می شود؟ ایا در حقوق حیوانات هم چنین است؟ یا مبنای مستقل دیگری مانند دردمندی در میان است؟ و انگاه سوالات دیگر که ایا در مفهوم انسانی است یا حیوانی و چگونه اندازه گرفته می شود و مانند ان. ۴. بهرحال حقوق حیوانات مساله مهمی است لیکن خرم ان روز که ورای این مطالبات خیابانی بسترهای فکری ان منقح شود و ترویج گردد
نگارش در تاریخ چهارشنبه 2 اردیبهشت 1394 توسط محمد هادی ذاکرحسین
| نظرات ()